لالایی مادر

خوابم نمی برد ..

 از پنجره اطاق به آسمان نگاه میکنم ، آسمانی که فقط و فقط ماه در آن بیدار و  سرگردان است...

و هر چند دقیقه رنگ پریده

از پشت ابرهای تیره بیرون می آید

و ناامید دوباره در ابرها غرق می شود...

به گمانم مثل من منتظر آمدن مسافریست ..

مسافر نرفته ای که از همین حوالی عطرش را احساس می کنم..

کسی که هرچه دور شد رد پایش عمیق تر بر دلم فرو رفت ... 

سالهاست نبودش خواب آرام را از من ربوده و خستگی به وسعت آسمان بر من انداخته ..

کاش می بودی مادر ! تا با لالایی دلنشینت آرام میخوابیدم .. 

#اویس_شجاع

اشتراک گذاری: