آدمی چون  برگ  سبزی  در درخت  زندگیست

با  طراوت  سبز  و  زیبا   بی  نهایت  دیدنیست

در  خروش  و  در   نوا   تا  میرسد   باد  خزان

سُست  و  لرزان   زشت  و  زرد   افتادنیست

                                               اویس شجاع