روزگار

من چو برگی از درخت روزگار افتاده ام

همچو اشکی از دو چشم انتظار افتاده ام

می برد هر سو مرا امواج تلخ زندگی

جان به لب آمد ولی، بی اختیار افتاده ام

هرچه کردم چرخ گردون بر مُراد من نگشت

همچو طفلی در فسون بد قمار افتاده ام

باغ امیدم نهاده سر در آغوش خزان

ناله ها دارد خدایا، بی بهار افتاده ام

گوشه ی چشمی نگاهی ای دریغا از حبیب

خانه ی ویرانه ام، از اعتبار افتاده ام

(اویس شجاع)

یادگاری

 

بیا ببین که چه کردی تو حالِ زار مرا

کشیده ای به جنون برده ای قرار مرا

نشد فغان نکنم قاصدان گواه من اند

شکسته ای به جفا بغض انتظار مرا

 

هزار غنچه نشگفته بر زمین افتاد

ندیده هیچکسی در جهان بهار مرا

نشد سفر نکنم از کنار تو ای سرو

گرفت باد خزان از کف اختیار مرا

 

نفس که میکشم از سینه بیم آن دارم

خدا نکرده رسد آه من نِگار مرا

شرار آتش من دامن کَسی نگرفت

مگر ز لاله ی صحرا کَمی شرار مرا

 

بیا ببین که رها گشته بیستون در باد

چنان که هیچ نیابی دگر غبار مرا

ز خاک کوی تو مُشتی نهاده بود بدل

خُدای من که چنین داده یادگارِ مرا

(اویس شجاع)

گُل و خار

 

 

تو ندانی بخدا رسم وفاداری را 

ز که آموخته ای، جور وستمکاری را

نتوانم که دمی از تو جدا باشم من

به سرم نیست دگر الفت رُخساری را

سود و سودای وفا غیر جفا هیچ نبود

که ندیدم بجزاین رونق بازاری را

به سر زلف تو بستم همه دنیای خودم

تو ببخشیدی به من دیده خون باری را

من که بشکستم ودنیا به سرم گشت خراب

بسکه نالیدم و دیدم غم بسیاری را

🌺

گرنخواهی تو مرا هیچ نپرسم که چرا !؟

گل خوش روی نخواهد به برش خاری را

 

 

 

.
#اویس_شجاع

 

 

 

رفتی

رفتی ولی به یاد تو پر میزند دلم
پشت درسرای تو در میزند دلم

دیرآمدی عزیز دلم سخت خسته ام
ازلابلای پنجره سر میز ند دلم

دارم امید تاکه ببینم جمال دوست
از هجر تو به سینه شرر میزند دلم

شوق وصال دلهره ها میکند بپا
هرلحظه باز داد سفر میزند دلم

حال دل شکسته مارا دگر مپرس
هرلحظه دست غم، بسر میزند دلم

صد داغ عشق بردل رأفت نشانده است
این بخت بین که دم زهنر میزند دلم

(استاد نصرالله رأفت)

ای دوست

مریض وخسته و ویرانم ای دوست
علیل و پیر و بی درمانم ای دوست

پناه و سرپناهی جز غمم نیست
غریب و بی سر و سامانم ای دوست

نه مهرو الفتی نه دست گرمی
فتاده گوشه ای گریانم ای دوست

پرستاری بجز تنهاییم نیست
به بالینی که من نالانم ای دوست

ز غم ها دیده ام بی نور گشته
که من آواره ى کنعانم ای دوست

شدم بازیچه ى این زندگانی
به بخت و طالعم حیرانم، ای دوست

ندیدم لحظه اى شادی به عمرم
به شهر رنج وغم سلطانم، ای دوست
  

                              ( اویس شجاع )

خزان تکراری

شرح حالم حدیث بیماریست
روز در فکر وشب به بیداریست

نیست در شهر شور و شوق بهار
چار فصلم خزان تکراریست

هر دری میزنم که بگشایند
حاصلم پوچ و خویش آزاریست

این چه رسمیست او که میخواهی
کار او یک نفس ستمکاریست

عشق و مهر و وفا شعار شده
در عمل خشم شاه تاتاریست

ناز کم کن بیا کنارم باش
زندگی لحظه یی ، وفاداریست

                                    (اویس شجاع)

یادم میرود

می رسم اما سلام انگار یادم میرود

شاعری آشفته ام هنجار یادم می رود

با دلم اینگونه عادت کن بیا بر دل مگیر

بعد از این هر چیز یا هر کار یادم می رود

من پر از دردم پر از دردم پر از دردم ولی

تا نگاهت می کنم انگار یادم می رود

راستی چندیست می خواهم بگویم بی شمار

دوستت دارم ولی هر بار یادم می رود

مست و سرشاری ز عطر صبح تا می بینمت

وحشت شب های تلخ و تار یادم می رود

شب تو را در خواب میبینم همین را یادم است

قصه را تا می شوم بیدار یادم می رود

من پر از شور غزل های تو ام اما چرا

تا به دستم می دهی خودکار یادم می رود ؟!

( نجمه زارع )

فریدون مشیری ( مادر )

تاج 👑از فرق فلک 🌎 برداشتن

جاودان آن تاج بر سر👸 داشتن

در بهشت آرزو ره یافتن

هر نفس شهدی به ساغر🍷 داشتن

روز در انواع نعمت ها و ناز

شب بتی چون ماه دربر داشتن

صبح، از بام جهان چون 🌞آفتاب

روی گیتی را منور داشتن

شامگه ، چون🌙 ماه رویا آفرین

ناز بر افلاک و اختر🌠 داشتن

چون صبا در مزرع سبز فلک

بال در بال کبوتر داشتن

حشمت و جاه سلیمان یافتن

شوکت و فر سکندر داشتن

تا ابد در اوج قدرت 💪 زیستن

ملک هستی را مسخر داشتن

بر تو ارزانی که ما را خوشتر است

                           لذت یک لحظه مادر❤ داشتن

                                                                                                      فریدون مشیری

بهانه

 

ندیدمت بخدا سیر ؛ قصد خانه مکن

برای رفتن خود ؛ این همه بهانه مکن

زراه دور و دراز آمدی ؛ بیا بنشین

ترا قسم به سرت ؛ ناز دلبرانه مکن

تویی ترانه ی شیرین و شعر هستیی من

بهار عمر مرا خالی از ترانه مکن

خیال خام پریدن زسر  پریده دگر

اسیر رام تو ام ؛ فکر دام و دانه مکن

رقیب  بدرگ همسایه در کمین گه تست

مزن به کوچه بیا گردش شبانه مکن

شکسته بال و پر استم مگو که می شکنم

شکسته را مشکن قهر کودکانه مکن

بهار  جنگل پر عطر بازوانم بین

به دشت تف زده ی دیگر آشیانه مکن

سیاه طره ی شبرنگ تو پریشان به

به دست باد صبایش گذار؛ شانه مکن

( صبا )

مادر

مــادر دل مـن به دیدنت تنگ شده
روزم ز سیاهی همچو شبـرنگ شده
رفتی و جهان بر سر من ویـران شد
مادر دل این زمانه از سنـگ شده
زیبایی زندگـانی از نــور تــو بود
بعد تو جهان به من چه بی رنگ شده
آواره ام و دربـه در انـــدر دنیــــا
گویی که به شهر قلب من جنگ شده
این خانــه بدون تو غم آباد جهان
بی خنده تو دلــم پر از زنگ شده

   
                                            ( اویس شجاع )