رفتی

رفتی ولی به یاد تو پر میزند دلم
پشت درسرای تو در میزند دلم

دیرآمدی عزیز دلم سخت خسته ام
ازلابلای پنجره سر میز ند دلم

دارم امید تاکه ببینم جمال دوست
از هجر تو به سینه شرر میزند دلم

شوق وصال دلهره ها میکند بپا
هرلحظه باز داد سفر میزند دلم

حال دل شکسته مارا دگر مپرس
هرلحظه دست غم، بسر میزند دلم

صد داغ عشق بردل رأفت نشانده است
این بخت بین که دم زهنر میزند دلم

(استاد نصرالله رأفت)

غزل

دوش نیامدی چرا حال بگو برای من
چشم به راه بوده ام ای مه روشنای من

چشم و چراغ من تویی گلشن و باغ من تویی
سبزه و راغ من تویی ای همه ی نوای من

در دل شب فغان کنم دست بر آسمان زنم
گوش نمی دهد کسی جز تو به ناله های من

بی تو چه ها کشیده ام داغ جفا چشیده ام
سخت بلا کشیده ام هست چنین سزای من؟

ر‌أفت بی نوا بیا سجده بکن بپای او
در دو سرا نباشدم غیر تو آشنای من

استاد نصرالله رأفت